اگر خدای ناکرده توشه آخرتمان را از گناه و معصیت و مردم آزاری و کردار ناپسند پر کنیم و به اندازه کوهی سنگین نموده ایم چگونه می توانیم با کوهی از معصیت و گناه نزد حق برویم و عذر تقصیر بخواهیم مسلما توشه آخرت گواه و شاهد راه زندگیمان می باشد و شهادت می دهد که در زندگی دائما با رفتار و کردارمان دل بنده ای را شاد نکرده ایم تا نزد حق تعالی شرمنده نشویم.
نظرات شما عزیزان: